फ्रेस्नोहून लास व्हेगास ला पोहोचण्यासाठी आज २६० मैल अंतर कापायचे असल्याने सकाळी आठ वाजता आमची बस सुटली. आज आम्ही कॆलिफॊर्निया राज्याची (गोल्डन स्टेट) हद्द ओलांडून नेवाडा (सिल्व्हर स्टेट) राज्यात प्रवेश केला. आदल्या दिवशीचा थकवा असल्याने आणि पुढचे दोन्ही रात्र आणि दिवस धावपळच असल्याने बसमध्ये सगळेच गाढ झोपी गेलो. काही तासांनी डोळे उघडले तेव्हा आम्ही रेताड आणि रुक्श वाळवंटातून जात असल्याचे जाणवले. दरम्यान हॆंस मधेमधे वेगवेगळी ठिकाणे, त्यांचे भौगोलिक, ऐतिहासिक महत्त्व ह्यांची सखोल माहिती पुरवीत होताच. मे च्या तिसया आठवड्यातच एवढं रणरणतं ऊन अनुभवताना सॆन फ्रन्सिस्कोची थंडी आठवली आणि घेतलेल्या जॆकेटचे निदान इथे तरी नक्की ओझेच होणार ह्याची खात्री पटली. दुपारी जेवण उरकून आम्ही लास व्हेगास च्या दिशेने आजच्या प्रवासाच्या शेवटच्या टप्प्यासाठी निघालो आणि संध्याकाळी तीनच्या दरम्यान लास व्हेगास शहराजवळ पोहोचलो. लास व्हेगास जवळ आलय ह्याच्या खुणा बाहेर दिसू लागल्या होत्या, बरच काही ऐकलय, वाचलय आणि टीव्हीवर पाहिलेल्या ह्या शहराबद्दल प्रचंड अप्रूप होतं. जसजसे आम्ही शहरात आलो तसतशा खूप मोठ्या आणि भव्य इमारती दुतर्फा दिसू लागल्या. प्रत्येकीचा नखरा वेगळा, ढब वेगळी. जगातील वास्तूशिल्पांचे वैविध्यपूर्ण नमुने इथे पहायला मिळतात. आता लास व्हेगास विषयी थोडसं. लास व्हेगास ला सिन सिटी म्हणूनही ओळखलं जात. साधारण १९३१ च्या दरम्यान म्हणजे मंदी नंतर लग्गेच लास व्हेगास ला जुगार हा अधिकृत करण्यात आला. २००५ मध्ये ह्या शहराला शंभर वर्ष पूर्ण झाली. काही गंमतीशीर गोष्टी लास व्हेगास आणि तिथल्या कॆसिनोजविषयी -
१. Whatever happens in Las Vegas stays in Las Vegas असं म्हणतात. त्यामुळे कॆसिनोतून मिळू शकणारा झटपट पैसा, लफडी ह्यासाठी इथे येणायांचे प्रमाण लक्षणीय. दरवर्षी साधारण ४० दशलक्ष लोक लास व्हेगासला भेट देतात. येणारा जवळ जवळ प्रत्येक जण कुठल्या ना कुठल्या कॆसिनोमध्ये खेळतोच खेळतो. इथे जॆकपॊट लागून कोट्याधीश झालेलेही कितीतरी आहेत पण ’आपल्यालाही लागेल असा जॆकपॊट’ अशा अति-आशावादी दृष्टीकोनाने कितीतरी लोकं निव्वळ जुगार खेळून नशीब अजमवण्यासाठी इथे येतात. मोठमोठ्या कंपन्यांच्या अधिकायांच्या मिटींग्ज, कॊन्फरन्सेस इतकेच काय तर कोर्पोरेट्स ट्रेनिंग्स सुद्धा लास व्हेगास मध्ये चालतात. ह्या इतक्या प्रचंड संख्येने येणाया लोकांमुळे कॆसिनोजमध्ये रोज कोट्यावधी डॊलर्सची उलाढाल चालते, बहुसंख्य कमाई ही कॆसिनोच्या मालकांचीच होते हे आलेच.
२. कोणत्याही कॆसिनो मध्ये न दिसणाया गोष्टी म्हणजे - खिडकी (म्हणजे बाहेरचा प्रकाश दिसणार नाही, उद्देश हा की खेळणायास दिवस रात्रीचे भान राहू नये), भिंतीवरील घड्याळ (पुन्हा तेच,खेळणायास वेळेचे भान राहू नये ), लहान मुले (लहान मुलांना जवळ जवळ सगळ्याच ठिकाणी बंदी आहे) खेळणायांना अधिकाधिक जुगार खेळावा म्हणून टेबलवर स्वस्तात ड्रींक्स, खाणे ह्यांची सर्विस दिली जाते.
३. लास व्हेगास मध्ये लग्न करणे हे इथल्या तरूण तरुणींच एक मोठ्ठ स्वप्न. संपूर्ण अमेरिकेतील जनता इथे लग्नकार्यासाठी येते. तशा झटपट लग्नाच्या सोयीही कॆसिनोजमध्ये आहेत. (आठवलं का रचेल आणि रॊसने तसेच मोनिका आणि शॆंडलरने उडवलेली लास व्हेगास मधली धमाल!). लास व्हेगासमध्ये लग्नापूर्वी रक्त तपासणी करण्याची गरज नाही, प्रतिक्षा यादी पण नाही आणि अगदी मामुली फी, शिवाय वातावरणही तारुण्याच्या धुंदीत ह्यामुळेच लग्नाळूंची इथे गर्दी होत असावी.
४. लास व्हेगास स्ट्रीप हा इथला मुख्य रस्ता. साधारण तास दीड तास लागावा चालायला इतका मोठा. बरेचदा एका कॆसिनोतून दुसयात जायला टॆक्सी वापरावी लागते. अशावेळी टॆक्सी वाल्यास टीप देणे, हॊटेल वाल्यांना व्यवस्थित टीप देणे इथे अतिशय अगत्याचे आहे.
५. लास व्हेगास मधले कॆसिनोज १२ महिने २४ तास चालू असतात. करण्यासारखे काही नाही असं इथे कधी होतच नाही. केनडींची हत्या झाली तेव्हा एकदाच काही मिनिटांसाठी कॆसिनोजची झगमग थांबवण्यात आली होती, अन्यथा शंभराहून अधिक वर्षे हा जुगाराचा पसारा अव्याहत चालू आहे.
लास व्हेगास शोज बद्दल -
ह्याबद्दल खूप काही ऐकले आणि वाचले होते. मागे न्यूयॊर्कमध्ये गेलो होतो तेव्हा इच्छा असूनही ब्रॊड वे वरचे शोज पहाणे शक्य झालं नाही त्यामुळे ह्यावेळी लास व्हेगासचे शोज पहायचेच असे ठरवले होते. ब्रॊडवेज चे आणि लास व्हेगास चे शोज ह्यात तसा फरक आहे. ब्रॊडवेजच्या शोज मधून मुख्यत्त्वे त्यातील नाट्य, आर्तता, दिग्दर्शन, पटकथा, म्युझिकल्स आणि सादरीकरण ह्याचा अनुभव मिळतो तर लास व्हेगासच्या शोज मधून मुख्यत्त्वे थरार, भव्यता, शारिरीक क्षमतेचे खेळ, कोरिओग्राफी, ड्रेसडिझायनिंग, अचाट सादरीकरण ह्यांचा अनुभव मिळतो. दोन्ही प्रकारचे शोज हे जागतिक दर्जाचेच असतात. लास व्हेगासच्या शोजमध्ये आपली कला सादर करणे हे जगातल्या कुठल्याही कलाकाराचे स्वप्न असते. त्यासाठी इथे येऊन कितीही मेहनत घेण्याची त्यांची तयारी असते. लास व्हेगासमध्ये वेगवेगळ्या कॆसिनोज मध्ये असे शोज अव्याहत चालूच असतात. लास व्हेगासवर प्रेम करणायांपैकी केवळ ह्यां शोजचा आनंद लुटण्यासाठी प्रामुख्याने येणारेही कितीतरी जण आहेत. काही शोज हे खेळण्यासाठी लोकांना आकर्षित करण्याच्या उद्देश्शाने असतात ते थोड्यावेळासाठी असून चकटफु असतात, हे शोज उभ्या उभ्याच बघायचे असतात आणि दहा पंधरा मिनिटांत संपतात. मुख्य शोज हे साधारण दिड ते दोन तासाचे असून त्यांची तिकीटे शंभर डॊलर्सपासून हजारो डॊलर्स पर्यंत असतात. असे शोज कॆसिनोमधल्या स्वतंत्र थिएटर्स मध्ये होत असून कॆमेरा नेण्याची आणि मोबाईल किंवा कुठल्याही साधनाने फोटो काढण्याची तिथे परवानगी नाही.
लास व्हेगास मध्ये बहुसंख्य ठिकाणी तळात प्रशस्त कॆसिनॊज असून वरती ४०-५० मजले राहाण्याची हॊटेल्स आहेत. आम्ही सर्कस सर्कस ह्या प्रसिद्ध कॆसिनो मध्ये उतरलो होतो. इथे बसमधून येताना लास व्हेगासची झलक पहायला मिळाली होती पण बाहेर ऊन असल्याने उकाडाही होताच आणि दिव्यांचा झगमगाट सुरु झाला नव्हता. हॊटेलमध्ये फ्रेश होऊन लास व्हेगास फिरण्यासाठी आम्ही लगेचच बाहेर पडलो. सुदैवाने गो टू बसने आमची काही लास व्हेगास कॆसिनो फिरण्याची आणि काही चकटफु शोज बघण्याची सोय केली होती. 
पलॆशियो मधला सायंकाळचा देखावा, तिथलाच व्हिनस शो, सीझर्स मधला अटलांटीसचा शो, बाहेरचा डोकं नसलेला पुतळा, पॆरीसच्या आयफेल टॊवरची प्रतिकृती बघत आम्ही पुढे निघालो. बलॆशियो बाहेरचा पाण्याच्या कारंज्यांचा म्युझिकल शो म्हणजे श्रवणीय आणि प्रेक्षणीय आनंद होता. आमच्या दोन रात्रीच्या वास्तव्यात लास व्हेगास मध्ये असणारे सर्वोत्तम शोज कोणते ते आम्ही शोधले आणि त्याप्रमाणे ’आईस’ आणि ’ज्युबली’ ह्या दोन दिवसांच्या शोजची तिकीटे खरेदी करून ठेवली. आठ वाजता आम्ही रीव्हीयेरा ह्या कॆसिनोमध्ये ’आईस’ ह्या शोसाठी त्यातल्या थिएटरवर जाऊन पोहोचलो. पुढचे दोन तास कमनीय आणि वेगवान हालचालींच्या अत्युच्च दर्जाचे प्रदर्शन अविरत चालू होते. बर्फाच्या लादीच्या स्टेजवर स्केटींग करत कसरतपटू रशियन सर्कस सारखे प्रयोग दाखवत होते. वेग, आवेग, तोल ह्यांचा वापर थक्क करणारा होता. वर्ल्ड क्लास म्हणजे काय ह्याचा प्रत्यय आल्यावाचून राहिला नाही. निव्वळ अफलातून कसरतीं शिवाय एकूण कॊरिओग्राफी, ड्रेस डिझायनिंग, प्रयोगाचे दिग्दर्शन, सिक्वेन्सिंग, कला/ मिमिक्री सादर करणायांचे टायमिंग, स्टेज सगळेच अत्युच्च! थिएटर मधून भारावून बाहेर आलो आणि कॆसिनोमधून चालत रस्त्यावर बाहेर पडलो तर डोळे दिपवणारा झगमगाट लास व्हेगास स्ट्रीपवर सुरु झाला होता. निऒन लाईट्स नी आणि मोठमोठ्या जाहिरातींच्या हॊर्डींग्जनी, झळकत्या दिव्यांनी टाईम स्क्वेअरच्या धुंदीची आठवण झाली. ’अभी तो रात जवा है’ अशा उत्साहात लोकांचे जथ्थे लास व्हेगास स्ट्रीपच्या रस्त्याने फिरत होते. तेथेच थोडं फार फिरून आणि कॆसिनोज मध्ये टाईमपास करत दुसया दिवशी ग्रॆंट कॆनियनला जायचे असल्याने रात्री साडे बारा पर्यंत आम्ही हॊटेलवर परतलो. - क्रमश:
No comments:
Post a Comment