राज्यसभेत महिला विधेयक पारित झालेलं ऐकलं तेव्हा खरं तर विंदांचेच शब्द ओठावर आले आणि मागोमाग ते गेल्याची बातमी. त्यांच्याच ह्या दोन्ही गझल इथे लिहून विंदांना माझी भावपूर्ण श्रद्धांजली.
सर्वस्व तुजला वाहूनी | मागू नको सख्या रे |
सर्वस्व तुजला वाहूनी, माझ्या घरी मी पाहुणी सांगू कसे सारे तुला, सांगू कसे रे याहूनी ॥ घरदार येते खावया, नसते स्मृतींना का दया अंधार होतो बोलका, वेड्यापिशा स्वप्नांतूनी ॥ माझ्या सभोती घालते, माझ्या जगाची भिंत मी ठरते परी ती कांच रे, दिसतोस मजला त्यांतूनी ॥ संसार मी करीते मुका, दाबून माझा हुंदका दररोज मी जाते सती, आद्न्या तुझी ती मानूनी ॥ वहिवाटलेली वाट ती, मी काटते दररोज रे अन प्राक्तनावर रेलते, छाती तुझी ती मानूनी ॥ - विं. दा. करंदीकर | मागू नको सख्या रे, माझे न राहिलेले ते एक स्वप्न होते, स्वप्नात पाहिलेले ।। स्वप्नांतल्या करांनी, स्वप्नातल्या तुला मी होते न सांग का रे, सर्वस्व वाहिलेले ।। स्वप्नातल्या कळीला, स्वप्नात फक्त पंख दिवसास पाय पंगू, अन हात शापिलेले ।। स्वप्नात पाहिलेले, म्हणूनी कसे असत्य स्वप्नास सत्य सते, सामिल जाहलेले ।। स्व्प्नातल्या कळीला, स्वप्नात ठेवूनी जा हे नेत्र घेउनी जा, स्वप्नांत नाहलेले ।। जा नेर घेउनी जा, स्वप्नांध पांगळीचे आता पहावयाचे, काही न राहिलेले ।। - विं. दा. करंदीकर |
